Children don’t get traumatized because they get hurt

Kindertrauma kan verschillende oorzaken hebben, en hoewel fysieke verwondingen ongemak kunnen veroorzaken, is het vaak de emotionele nasleep die een blijvende impact achterlaat.

De gedachte dat kinderen niet getraumatiseerd raken door louter fysieke pijn is relevant.

Het is eerder de ervaring van pijn doormaken zonder emotionele steun of een gevoel van gezelschap die vaak leidt tot diepgeworteld trauma.

De aanwezigheid van emotionele steun tijdens de momenten van ongemak voor een kind is van onschatbare waarde.

Kinderen worden vaak geconfronteerd met uitdagingen, of het nu gaat om een geschaafde knie, een gebroken speelgoed, of meer significante emotionele stress.

Wat deze situaties verergert tot potentieel trauma is het gevoel van alleen zijn in hun pijn.

Stel je voor dat een kind valt en zijn knie schaaft.

De fysieke pijn kan van voorbijgaande aard zijn, maar zonder een zorgzame volwassene in de buurt om troost, geruststelling, of zelfs alleen maar een knuffel te bieden, kan de emotionele impact blijven hangen.

Het is in deze momenten van kwetsbaarheid dat emotionele steun een cruciale rol speelt bij het vormgeven van de perceptie van pijn bij een kind en hun vermogen om ermee om te gaan.

Wanneer kinderen zich geïsoleerd voelen in hun pijn, kan dit zich manifesteren als emotioneel trauma.

Dit trauma is misschien niet altijd zichtbaar aan de oppervlakte, maar kan een diepgaand effect hebben op het mentale en emotionele welzijn van een kind.

Het gevoel van alleen zijn in pijn kan leiden tot een gevoel van verlating, wat moeilijkheden kan veroorzaken bij het vormen van gezonde relaties en het beheren van emoties later in het leven.

Als zorgverleners, ouders, opvoeders, of leden van de samenleving is het cruciaal om de betekenis van emotionele aanwezigheid tijdens de pijnlijke ervaringen van een kind te erkennen.

Het creëren van een veilige en ondersteunende omgeving waarin kinderen zich comfortabel voelen om hun emoties te uiten zonder oordeel, is essentieel.

Het aanmoedigen van open communicatie, actief luisteren en het bieden van empathie kan het potentiële effect van pijnlijke ervaringen op de psyche van een kind aanzienlijk verminderen.

Bovendien kan het bevorderen van een gevoel van gemeenschap en verbondenheid dienen als een buffer tegen emotionele isolatie.

Het opbouwen van sterke sociale banden, of het nu binnen het gezin, op school, of in de bredere gemeenschap is, biedt kinderen een ondersteuningssysteem waarop ze kunnen vertrouwen in tijden van ongemak.

Weten dat ze iemand hebben om op terug te vallen in momenten van pijn kan het risico op langdurig trauma aanzienlijk verminderen.

Tot slot, hoewel fysieke pijn een deel kan zijn van het opgroeien van een kind, is het de emotionele isolatie in die momenten van pijn die kan leiden tot blijvend trauma.

Door emotionele steun te prioriteren, een zorgzame omgeving te creëren en een gevoel van gemeenschap te stimuleren, kunnen we helpen om de impact van pijnlijke ervaringen tijdens de kindertijd te verminderen en bijdragen aan het opbouwen van veerkrachtige, emotioneel gezonde individuen.

Liefs Sandra Lagerweij

www.inner-journey.nl

Hulp nodig of vragen
Meer informatie, klik hier